Depresja jest jedną z najpowszechniej występujących chorób związanych z naszymi emocjami, jednak wpływa ona na całe nasze życie. Obniżony nastrój jest tylko jednym z objawów. Przyczyny depresji nie są jednorodne. Związane są one zarówno z naszymi genami, hormonami ale także z wieloma innymi czynnikami. Często osoby cierpiące na depresję już w okresie własnego dzieciństwa spotykały się z odrzuceniem ich potrzeb przez osoby bliskie. Często były odrzucone, żyły w atmosferze strachu. Bliscy często wywoływali u nich poczucie winy a także wpływali na to, że dziecko spostrzegało siebie jako mało ważne, gorsze od innych i odpowiedzialna za różne niepowodzenia. W okresie dojrzewania schemat ten był dalej pogłębiamy. Często nawet drobne niepowodzenia wywoływały silna reakcję, poczucie, że cała odpowiedzialność za wszelkie przeszkody wynika z „głupoty” dziecka. Takie myślenie często zostaje utrwalone w życiu dorosłym. Stąd właśnie często stres inicjuje pojawienie się depresji. Niepowodzenia w życiu osobistym, zdrada przez partnera, kłótnie z dziećmi, problemy w pracy wywołują poczucie „przegranego życia”, „bycia nieudacznikiem”. Takie osoby obwiniają siebie o wszystkie trudne sytuacje, niedowidzenia i trudności. Często reakcja rodziny utrwala te przekonania. Zazwyczaj bowiem chory słyszy „weź się w garść”, „gdybyś nie był tak rozlazły wszystko dałoby się zrobić”, „nie rozumiem jak można sobie nie radzić z takimi problemami czy z własnymi dziećmi”, „to, ze nic ci nie wychodzi to zwykłe lenistwo, gdybyś się przyłożyła do pracy na pewno by ci wyszło”. Takie „dobre rady” wynikają stąd, że mało kto wie, że DEPRESJA TO NIE TYLKO UCZUCIE SMUTKU. Depresja jest choroba i tak jak każda inna choroba ma wiele objawów. Chory na grypę ma bóle mięśni, gardła, gorączkę itp. Chory na depresję ma:
- uczucie smutku, beznadziejności
- uczucie, że nic nie da się już zmienić na lepsze, że przyszłość będzie czarna (nie mam już nadziei, że coś zmieni się na lepsze).
- poczucie, że nie nadaje się do życia (jestem złym rodzicem, złym pracownikiem, jestem obciążeniem dla rodziny, nie potrafię wychować dzieci, stworzyć im domu, robię te same błędy co moi rodzice, jestem złym małżonkiem, to moja wina że dzieci się źle uczą a mąż mnie lekceważy, lepiej byłoby beze mnie albo gdybym przespał wszystkie problemy, moje życie jest zupełnie pozbawione sensu itp)
- często objawem depresji jest silny lęk, uczucie niepokoju związanego bądź z określoną sytuacją (jak poradzę sobie w pracy, czy dam radę zadbać o potrzeby dzieci), bądź też jest czymś co nieustannie towarzyszy człowiekowi (mam ten lęk ciągle z tyłu głowy)
- w depresji występują także trudności z wykonywaniem różnych czynności, które do tej pory nie sprawiały kłopotu (problemem może stać się zrobienie zakupów, ugotowanie obiadu, zmycie naczyń. Stąd też tak bardzo krzywdzące jest posądzanie osób cierpiących na depresję o lenistwo. To po prostu część choroby, tak jak ból gardła towarzyszy anginie tak spowolnienie i trudności w wykonywaniu prostych działań towarzyszą depresji.
- trudności w skoncentrowaniu uwagi, skupieniu się na jakiejś czynnościami
- kłopoty ze snem (często osoba cierpiąca na depresję nie może zasnąć, a jej myśli krążą wokół problemów, lub też następuje wybudzanie się ze snu i kłopoty w ponownym zaśnięciu)
- kłopoty z apetytem
- u kobiet może wystąpić zaburzenie miesiączkowania
- mogą także pojawiać się różne bóle (np. częsty ból pleców, ból głowy)
- utrata zainteresowania zwykłymi czynnościami
- utrata energii, uczucie zmęczenia
- myśli lub próby samobójcze
- stan ten utrzymuje się ponad dwa tygodnie
Oczywiście objawom tym mogą towarzyszyć inne, nie opisane tutaj symptomy. Jeśli jednak zauważysz u siebie powyższe objawy ZGŁOŚ SIĘ DO SPECJALISTY. Depresja jest chorobą, którą TRZEBA LECZYĆ A PROGNOZY SĄ BARDZO KORZYSTNE. Depresja w przeciwieństwie go grypy raczej nie przejdzie sama po zastosowaniu domowych środków. Nieleczona depresja narasta i może stać się choroba śmiertelną prowadząc wprost do samobójstwa.
